مرض شکر/ دیابت چیست؟
انسولین هورمونی است که مقدار قند را در خون تنظیم می‌کند و در سیر بیماری شکر، به دلیل کمبود انسولین یا هم ناتوانی بدن در مصرف آن، مقدار قند در خون بلند رفته و تاثیرات زیانباری را بر دیگر اعضای بدن برجا می‌گذارد.
ادرار کردن پیهم، تشنگی مفرط، حس گرسنگی پیهم، کاهش وزن، تغییرات در بینایی و خستگی، از نشانه‌های زودرس ابتلا به بیماری شکر است و در دراز مدت و در صورت تداوی نشدن، می تواند سبب کوری، از کار افتادن گرده‌ها، حملات قلبی، سکته‌ها و قطع نهایات (دستان و پاهای) بیماران شود.
سازمان جهانی صحت نیز با نگرانی از افزایش شیوع دیابت گزارش داده است که شمار بیماران شکر در جهان از ۱۰۸ میلیون نفر در سال ۱۹۸۰ به ۴۲۲ میلیون نفر در سال ۲۰۱۴ رسیده است. شیوع دیابت در کشورهای دارای سطح درآمد پایین و متوسط رو به افزایش است.
در کنار تداوی دوایی، رژیم سالم و متوازن غذایی، تمرینات منظم فزیکی، حفظ وزن مناسب و جلوگیری از گرفتن وزن اضافی و چاقی، پرهیز از مصرف تنباکو، به عنوان روش‌های موثر برای پیشگیری از ابتلا به بیماری شکر سفارش می‌شود.
